drzewa zrzuciły szaty

i bezwstydne

w etiudzie odgrywają niemą rozpacz

a w głębi swoich łykowatych serc

cieszą się na nadchodzącą noc

wtedy

w blasku ulicznych latarni

wypuszczą swe stupalczaste cienie

zacisną je na gardłach szaleńców

i przed tak szeroko otwartą publiką

na białej ścianie

tuż ponad lamperią

wyświetlą film noir

mieszający zmysły

aż do opętania