w oknie za plecami

aksamitem opada kurtyna nocy

może w drzwiach

wzejdziesz słońcem

z nienacka

z czarnej chmury

bez przejaśnienia

wiatr

wiatr

bez przebaczenia

nie unosi sukienki

nie igra włosami

szamocze się tylko

w plastikowych siatkach

nie śpię

karmię solą

zgorzkniałą poduszkę

w bezsensownym

nieśnie

drzewa zrzuciły szaty

i bezwstydne

w etiudzie odgrywają niemą rozpacz

a w głębi swoich łykowatych serc

cieszą się na nadchodzącą noc

wtedy

w blasku ulicznych latarni

wypuszczą swe stupalczaste cienie

zacisną je na gardłach szaleńców

i przed tak szeroko otwartą publiką

na białej ścianie

tuż ponad lamperią

wyświetlą film noir

mieszający zmysły

aż do opętania 

paź Dziernik

spóźniony październikowy list

dotarł do adresata końcem listopada

podczas gdy adresat

nie mieszkał już

pod tym adresem

list postarzał się przedwcześnie

i skończył ze sobą

w najbliższej kałuży

nie pozostawiając

pożegnalnego listu